ត្រីសូល៍ ឬ ត្រីសូរ គឺជា កេតនភណ្ឌ ឬជាអាវុធ របស់ព្រះសិវៈ(ព្រះឥសូរ ) មានមុខបី ឬកំពូលបី ។
កាលសម័យអង្គរ ខ្មែរបានយកត្រីសូល៍ ដាក់លើកំពូលប្រាសាទនានា ដែលជាទីសក្ការ នៃហិណ្ឌូសាសនិក ជាពិសេស ពីសំណាក់ព្រះមហាក្សត្រ ដែលជាព្រះចៅអធិរាជខ្មែរ ។
ព្រះរាជាខ្មែរប្រថាប់នៅប្រាសាទមានកំពូលត្រីសូល៍
ទោះជាយ៉ាងណាមកដល់បច្ចុប្បន្ន យើងពុំឃើញមានប្រាសាទណាមួយនៅល្អ សេសសល់ កំពូលត្រីសូល៍ទេ ព្រោះដោយសង្រ្គាម កាលសម័យបុរាណផង សង្គ្រាមក្នុងស្រុកផង សង្គ្រាមកាលសម័យទំនើបផង (ឆ្នាំ១៩៧៦ ចុះក្រោម) ជាងនេះទៅទៀត ការ លួចនៃពពួកឈ្មួញ ដែលពុំចេះស្រលាញ់សម្បត្តិវប្បធម៌ជាតិខ្លួន ។
ទោះបីសម័យអង្គរត្រូវបានបញ្ចប់ តែវប្បធម៌ខ្មែរសម័យអង្គរនៅតែរក្សាបាន និង អភិរក្សបន្ត ដូចជាសម័យលង្វែក ដែលយើងឃើញមាន សិលាចារឹក នៃព្រះមហាក្សត្រសម័យលង្វែក និង ចម្លាក់ ឆ្លាក់បន្ថែម នៃសាច់រឿងរាមកេរ្តិ៍ លើ ថែវអង្គរវត្តបន្តពីសាច់រឿងរបស់ដូនតា សម័យអង្គរ ។
យើងឃើញមានការប្រើត្រីសូល៍លើប្រាសាទ ដែរ ក្នុងរូបគំនូរ ព្រះកែវមរកតភ្នំពេញ ដែលគូរក្នុងសម័យព្រះបាទនរោត្តម ។
ក្នុងសម័យបច្ចុប្បន្ននេះ យើងពុំធ្លាប់ឃើញគេប្រើត្រីសូល៍លើដំបូលព្រះវិហារ ឬប្រាសាទ សំនង់សម័យទំនើប របស់ខ្មែរទៀតទេ តែយើងអាចឃើញ នៅប្រទេសជិតខាងយើង គេថែរក្សាបានល្អវិញ ដូចជាថៃជាដើម ។
កំពូលត្រីសូល៍នៅថៃវត្តអារុណ និងវាំងថៃក៏មាន (រូបភាពពីហ្គូលហ្គលរូបភាព)
សង្ឃឹមថ្ងៃណាមួយខ្មែរយើងនឹងប្រើប្រាស់ កំពូលត្រីសូល៍នេះឡើងវិញលើ ប្រាសាទ វិហារ ក៏ដូចជាសំណង់ទំនើបកែច្នៃផ្សេងៗ ដើម្បីរម្លឹកដល់ស្នាដៃ របស់បុព្វបុរសខ្មែរពីដើម ខិតខំស្រឡាញ់នឹងថែរក្សា របស់លោកឡើងវិញ ។
អរគុណសម្រាប់ការអាន !!!